Będę mieć dziecko
Trzeci rodzaj niedociśnienia nazywany jest hipotonią ortostatyczną, która polega na obniżeniu wartości ciśnienia skurczowego o 20 mmHg i ciśnienia rozkurczowego o 10 mmHg w ciągu trzech minut od zmiany pozycji ciała z leżącej na stojącą. Postać ta częściej dotyczy osób starszych, przyjmujących leki obniżające ciśnienie, z uszkodzonym autonomicznym układem nerwowym oraz z neuropatą cukrzycową. Niedociśnienie powstaje wskutek zaburzeń w regulacji ciśnienia krwi podczas gwałtownej zmiany pozycji ciała z leżącej na stojącą lub długiego stania. Głównym objawem niedociśnienia są zawroty głowy i mroczki przed oczami. Ponadto występują: osłabienie, trudności z koncentracją uwagi, szum w uszach, nastrój depresyjny, wewnętrzny niepokój, zziębnięcie dłoni i stóp, niepewne trzymanie się na nogach. U niektórych osób może występować ból karku w pozycji stojącej, czasami ból w klatce piersiowej. Może dojść do upadku i utraty przytomności, co jest szczególnie niebezpieczne u osób starszych.
U osób z nawracającymi epizodami niedociśnienia należy zwrócić uwagę na ilość przyjmowanych płynów. Zaleca się spożywanie przynajmniej 2 l płynów dziennie, najlepiej niegazowanej wody mineralnej w celu uzupełnienia niedoborów sody. W profilaktyce niedociśnienia zaleca się także systematyczną aktywność fizyczną, zwiększenie spożycia soli, unikanie spożywania obfitych posiłków, a także stosowanie naprzemiennych kąpieli chłodną i ciepłą wodą. W przypadku hipotonii ortostatycznej należy zwrócić uwagę na konieczność unikania gwałtownej zmiany pozycji ciała z leżącej na stojącą oraz długotrwałego przebywania w pozycji stojącej. Nie wolno dopuścić do odwodnienia organizmu zwłaszcza jeśli dodatkowo występują infekcje przewodu pokarmowego z wymiotami biegunką. Spożywanie kawy również podnosi ciśnienie tętnicze krwi. Szybkie ustąpienie objawów hipotonii można uzyskać poprzez założenie nogi na nogę i wykonywanie skłonów tułowia. Chorym zaleca się także eliminację gorących kąpieli, zaprzestanie palenia tytoniu oraz spożywania alkoholu. W przypadku braku skuteczności postępowania niefarmakologicznego stosowane są leki zwężające naczynia i zatrzymujące sód w organizmie. Bardzo ważne jest ustalenie przyczyny omdlenia i zastosowanie właściwego leczenia chorób współistniejących oraz leczenie przyczynowe np. uzupełnienie elektrolitów, czy też zastosowanie leków antyarytmicznych.
PEN/Katarzyna Łagoda
